Ludwig Van Beethoven (1770-1827)

16 Aralık (?) 1770’de Bonn’da doğmuş 26 Mart 1827’de Viyana’da ölmüştür.

Gariptir ama, büyük şahsiyetler günümüze ne kadar yakın olursa, hayatları bize o nispette efsanevi görünmektedir. Beethoven hakkında da o kadar çok fıkra, rivayet ve romanvari hikayeler söylenmiştir ki, onun asıl şahsiyeti ve karakteri, edebi hayalperestliğin keşif perdesi altında kaybolmuştur. Sevgiden doğan bir ihtimamla ve hiçbir emekten çekinmeksizin en ufak teferruata kadar yapılan yorucu ilmi araştırmalar, onun hayatında meçhul kalan bütün hususları aydınlatmışsa da bu durum hala devam etmektedir. Hala harikulade güzel bir eser olan SONATA QUASİ UNA FANTASİA hakkında AY IŞIĞI ile ilgili hayaller kurulur, “kaybolan kuruş yüzünden duyulan hiddetin“ gürültülü tasviri yapılır ve hala “Titan“ Beethoven’dan söz edilir.

Yaşama sevincini tattığı Bonn’da geçen çocukluk hayatı bile, mutad olarak anlatıldığı tarzdan farklıdır. O sırada, müzikli piyesleriyle tanınan Neefe Beethoven’in başta gelen hocası oldu ve onun dikkatini Bach’ın eserleri üzerine çekti. Böylece Beethoven’in gerek tabiatı, gerekse besteciliğinin temeli bu gençlik çağında atıldı. Renania halkına mahsus canlılığını hiçbir zaman kaybetmedi. Bonn’da kendisini gören Haydn’ın tavsiyesi üzerine Mozart’ın talebesi olmak gayesiyle Viyana’ya gitti. Fakat annesinin ölümü bu teşebbüsün gerçekleşmesine engel oldu. İkinci defa Viyana’ya gidişinde ise Mozart ölmüştü. Haydn genç Beethoven’e rehber olmak vazifesini üzerine aldı. Lakin onun asıl hocası, füg tekniğiyle anılan Albrechtsberger oldu. Beethoven’e Ren sahilindeki memleketine bir daha dönmek nasip olmadı; Viyana’da kaldı.

Tabiati haliyle insanlar arasına katılmayı ve hoş sohpetliği seven Beethoven’in hayatta yalnız kalması, önüne geçilemeyeceği anlaşılan sağırlığının gittikçe artması ve babalık yaptığı yeğeni yüzünden duyduğu derin üzüntüler hayatı üzerine bir gölge teşkil ediyordu. Fakat yaratıcılığı ile kendini insanlığa karşı borçlu ve vazifeli sayan Beethoven, bir zaman için kafasında beliren hayatına son verme düşüncesinden kendini uzaklaştırdı. Bu hareketi, onun asil tabiyatlı olduğunu ifade eder. O yüzdendir ki, büyük bir mesuliyet duygusu içinde fikri ve ahlaki prensiplerinden bütün hayatı boyunca hiçbir zaman ayrılmamıştır. HEİLİGENSTADT VASİYETNAMESİ diye anılan yazısı bunu ispat eden bir vesikadır. Beethoven’in bu karakterini eserleri aksettirmektedir. Çünkü Onun sanatı, şahsi itiraflarının tesiri altındadır. Onun sanatı ile, XIX. yy’ın başlangıcına rastlayan yeni bir devrin kapısı açılmıştır. Bu dönüm noktasında, mevcut nizamdan ayrılan, yeni bir nizam arayan insan tek bir fert olarak Tanrı, zaman veya keder dediğimiz kuvvetlerin karşısına kendi iddia ve sorularıyla çıkıyor. Bu gidişin derin izlerini taşıyan asrın sanattaki ifadesinin esasını, büyüklüğünü ve trajik mahiyetini doğru olarak anlamak istiyorsak, bu keyfiyeti iyice göz önünde tutmalıyız. Beethoven’in tarihi durumunu da bu gidiş tayin etmiştir. Haydn’ın sanatı, sosyal bir topluluk ve nizam içinde kökleşmiş bulunuyordu.

Beethoven’in sadece 9 senfoni yazması bile bu durumu açıkça göstermektedir. Bunlardan bilhassa ikisi (biri onun tabiata bağlılığının delili olan 6. pastoral senfonisi ve diğeri, Schiller’in “Neşeye Od’unu“ bitiş korosu olarak kullandığı 9. senfonisidir) kendinden sonraki gelişme sahasını ihata etmektedir. Piyanonun yeni ifade imkanlarının keşfi (mesela piyano sonatlarında), yaylı sazlar kuvartetlerinin developman kısımlarında yeni şekillendirme unsurlarının ihdası, çok sayıda kontrpuvan tekniğinden faydalanan son eserlerinde beliren yeni form prensipleri etrafındaki teşebbüsler, müzikle büyük insani ve yapıcı fikirlerin birleştirilmesi gibi hareketler, yaratıcı yeni bir ışık altında gösteren unsurlardır.

Bizce onun büyüklüğünü ve yüceliğini katiyetle tayin eden, umumi rağbete mazhar olan popüler eserlerden ziyade, çağdaş taraftarlarının bile anlamayarak reddettiği ve bizim de kısmen henüz çözemediğimiz “SON“ Beethoven devrinin eserleridir. O zamanki Beethoven, Haydn’a yakın olan ilk yaratma devrinin çekici güzelliğini terkederek, eskiden beri “orta devir“ denilen meşhur sonat, senfoni ve oda müziği eserlerindeki trajik ve şiddetli ifade tezahürlerinden sonra, vakitsiz gelen ihtiyarlığın saf ve halis ifadesini bulmuştu.

Beethoven, ahlaki olgunluğunu ve insanlığı eserlerinde dile getirmiş bir sanatkardı. Şair E.Th. A. Hoffmann, çağdaşı Beethoven için “Romantik“ tabirini kullanmıştı. Beethoven’in açtığı asrın bütün yaratıcı sanatkarlarının onu örnek alarak hareket ettiği düşünülürse, Hoffmann’ın bu tabiri yanlış değildir. Schubert’ten Bruckner’e, Schumann ile Brahms’tan Reger’e, Berlioz ve Liszt’ten Strauss’a kadar uzayan, Wagner ve Pfitzner’de, hatta nihayet Bartok’da şekil alan bir gelişme bu BEETHOVENCİLİK’te toplanabilir ki, sanatlar arasındaki sınırları aşarak aynı asrın genç şairlerini de coşturmuş ve yaratıcı hamlelerle teşvik etmiştir. Böylece Beethoven’in kendi şahsiyetinde pek manalı bir şekilde nöbet değiştiren iki devir arasında mutavassıt bir mevkide bulunmaktadır.

Beeethoven Eserleri "Op." Sıralı Listesi

Op.1 3 Piano Trios (E-flat Major, G Major, c Minor)
Op.2
3 Piano Sonatas No.1-3 (f Minor, A Major, C Major)
Op.3
String Trio (E-flat Major)
Op.4
String Quintet (E-flat Major)
Op.5
2 Sonatas for Piano and Violoncello (F Major, g Minor)
Op.6
Sonata for Piano, 4 Hands (D Major)
Op.7
Piano Sonata No.4 (E-flat Major)
Op.8
Serenade for String Trio (D Major)
Op.9
3 String Trios (g Major, D Major, c Minor)
Op.10
3 Piano Sonatas No.5-7 (c Minor, F Major, D Major)
Op.11
Clarinet Trio (B-flat Major)
Op.12
3 Violin Sonatas No.1-3 (D Major, A Major, E-flat Major)
Op.13
Piano Sonata No.8 (c Minor) ("Pathétique")
Op.14
2 Piano Sonatas No.9-10 (E Major, G Major)
Op.15
Piano Concerto No.1 (C Major)
Op.16
Quintet for Winds and Piano (E-flat Major)
Op.17
Horn Sonata (F Major)
Op.18
6 String Quartets (F Major, G Major, D Major, c Minor, A Major, B-flat Major)
Op.19
Piano Concerto No.2 (B-flat Major)
Op.20
Septet (E-flat Major)
Op.21
Symphony No.1 (C Major)
Op.22
Piano Sonata No.11 (B-flat Major)
Op.23
Violin Sonata No.4 (a Minor)
Op.24
Violin Sonata No.5 (F Major) ("Spring")
Op.25
Serenade for Flute, Violin, Viola (D Major)
Op.26
Piano Sonata No.12 (A-flat Major)
Op.27
2 Piano Sonatas
No.13 (E-flat Major) ("Sonata quasi una fantasia")
No.14 (c-sharp Minor) ("Moonlight")
Op.28
Piano Sonata No.15 (D Major) ("Pastorale")
Op.29
String Quintet (C Major)
Op.30
3 Violin Sonatas No.6-8 (A Major, c Minor, G Major)
Op.31
3 Piano Sonatas No.16-18 (G Major, d Minor, E-flat Major)
Op.32
Song ("An die Hoffnung")
Op.33
7 Bagatelles for Piano (E-flat Major, C Major, F Major, A Major, C Major, D major, A-flat Major)
Op.34
Variations for Piano (F Major)
Op.35
Variations for Piano (E-flat Major) ("Eroica")
Op.36
Symphony No.2 (D Major)
Op.37
Piano Concerto No.3 (c Minor)
Op.38
Piano Trio (arrangement of Op.20) (E-flat Major)
Op.39
2 Preludes for Piano (C Major, C Major)
Op.40
Romance for Violin and Orchestra (G Major)
Op.41
Serenade for Flute and Piano (arrangement of Op.25) (D Major)
Op.42
Notturno for Piano and Viola (arrangement of Op.8) (D Major)
Op.43
Ballet ("The Creatures of Prometheus")
Op.44
Variations for Piano Trio (E-flat Major)
Op.45
3 Marches for Piano, 4 Hands (C Major, E-flat Major, D Major)
Op.46
Song ("Adelaide")
Op.47
Violin Sonata No.9 (a Minor) ("Kreutzer")
Op.48
6 Songs (after Gellert)
Op.49
2 Piano Sonatas No.19-20 (g Minor, G Major)
Op.50
Romance for Violin and Orchestra (F Major)
Op.51
2 Rondos for Piano (C Major, D Major)
Op.52
8 Songs
Op.53
Piano Sonata No.21 (C Major) ("Waldstein")
Op.54
Piano Sonata No.22 (F Major)
Op.55
Symphony No.3 (E-flat Major) ("Eroica")
Op.56
Triple Concerto for Piano, Violin and Cello (C Major)
Op.57
Piano Sonata No.23 (f Minor) ("Appassionata")
Op.58
Piano Concerto No.4 (G Major)
Op.59
3 String Quartets (F Major, e Minor, C Major) ("Razumovsky")
Op.60
Symphony No.4 (B-flat Major)
Op.61
Violin Concerto (D Major)
Op.62
Overture (c Minor) ("Coriolan")
Op.63
Piano Trio (arrangement of Op.4) (E-flat Major)
Op.64
Sonata for Piano and Violoncello (arrangement of Op.3) (E-flat Major)
Op.65
Aria ("Ah! perfido")
Op.66
Variations for Piano and Violoncello (F Major)
(over "Ein Mädchen oder Weibchen" from Mozart's "Magic Flute")
Op.67
Symphony No.5 (c Minor)
Op.68
Symphony No.6 (F Major) ("Pastorale")
Op.69
Sonata for Piano and Violoncello (A Major)
Op.70
2 Piano Trios (D Major "Geistertrio", E-flat Major)
Op.71
Wind Sextet (E-flat Major)
Op.72
Fidelio
Op.73
Piano Concerto No.5 (E-flat Major) ("Emperor")
Op.74
String Quartet (E-flat Major) ("Harp")
Op.75